یازده.مامان
یک فرشته هایی
هستند که زمینی اند ، زیبایند ،شاید خیـــلی خیلی زیبا ،زیبا تر میشوند وقتی بشود
عمق مهرشان،عمق فداکاریشان ،عمق قلبشان را سنجید،اندازه گرفت و درک کرد ،گستردگی
بالهایشان را وقتی میتوان فهمید که دستانشان بشود آرامنده ات ،قرار بگیرند دور
بازوانت تا در آغوششان گم شوی ،این فرشته ها همانانی اند که وقتی آدم دلش میگیرد و
هیچکس نیست هستند ،اگر ساعت ها بشینی و برایشان از خاطراتت،از روز مرگی هایی که
شاید برای تو خیلی جذابند ولی برای آنها خیلی قدیمی بگویی باز هم خسته نمیشوند یا
اگر ،اگر ،اگر یک وقتهایی خسته شدند باز هم گوش میدهند تا تو خالی شوی ،تا آن چیزی
که در گلویت گیر کرده بود و داشت خفه ات میکرد دیگر راه نفست را بند نیاور ،تا خوب
شوی !این فرشته ها خیلی خواستنی اند ،خیلی دوست داشتنی اند،بنظرم اگر خودت را 10
بار ،100بار ،هزار بار ،یا نه ! اصلا به اندازه ی تمام اذیت هایی که کردیش ،به
اندازه ی تمام گذشتش هایی گذشت ،به اندازه ی سال تولدش به میلادی برایش قربانی کنی
باز هم کم است ،میدانی؟ همه چیز در برابرش کم است ، یک فرشته هایی هستند که زمینی
اند ، که مامان اند !مامان
طوری عاشقانه صدایم میزنی
که حسودی شان می شود حروف الفبا
به تک تک ِ حروف اسمم
