بیست و یک.مسکوت
اینکه فهمیدم خبرنگارها هم میتوانند آدم های جالب و خوبی باشند خوب است،فکر میکردم قشری از جامعه اند که میخواستند سیاستمدار شوند و نتوانسته اند یا اینکه عشق رفتن به اینور آنور و هیجان بوده اند که رفته اند خبرنگار شده اند،هیچ گاه فکر نمیکردم از داشتن دوستان خبرنگار انقدر خوشحال باشم. راستش اصلا فکر نمیکردم یک جوری دوستانم خبرنگار از آب در بیایند! آدم های درونگراییند و به طبع بیشتر مسکوت،آرامند،آرام میکنند،لبخند می آورند از آن لبخند های شیرین و عمیق ،اینجور آدمها را دوستشان دارم،خوب اند،خوب بلدند حرف دل بزن،خوب بلدند اشکت را در بیاورند تا تهی شوی،خوب بلدند سبکت کنند،خوب بلدند خوب باشد،خوب بلدند خوبی کنند...
+این ساکت تر شدنم را دوست دارم.
گر دلنوازی میکنی
آهنگ ویرانی چرا ؟
ورشعله بازی میکنی
با مصلحت دانی چرا؟
هر دم به رنگی نو به نو
برجان نهی داس درو
کشتی بکش رفتی برو
این گربه رقصانی چرا؟
