بیستُ نه.

وقتی همه جا از غزل من سخنی هست

یعنی همه جا تو،همه جا تو،همه جا تو...

 *محمدعلی بهمنی

+کُردها واژه‌های محبت آمیز زیادی دارند، بیشتر از هر واژه دیگری به یارشان، دلبرشان، به عشقشان "شیرین‌" می‌گویند، به زیباترین شکل ممکن، به جای "عزیزم" یا "عشقم"، کسی را که دوست دارند "شیرینم" صدا می‌کنند.یعنی تمام ِ معانی عاشقانه در یک واژه جمع می‌شوند، مثل ابری که تمام ِ باران‌های خنک را در خودش جمع کرده باشد، آن وقت می‌رسند به او، به او می‌گویند "شیرینم" و ابر درست بالای سر شیرین می‎بارد.

من خیلی حسودم،خیلی خیلی حسود؛از آن وقت هاییست که نمیدانم چه جوری بگویم...یک چیزهایی نوشتم که پاکِشان کردم،همانطور که نوشته بودمشان...همین حوالی خواهم گفت*دوستت دارم*